'Yaşamak değil, beni bu telaş öldürecek'.
Dediği gibi şairin;
O telaşla, bırakın Paris yolunda ılık
Rüzgârlara taratmayı saçlarımızı
Sevdiğimizle doyasıya bir sohbet bile edemedik biz...
Gözümüz saatte söyleştik hep,
Koşuşur gibi seviştik, yarışır gibi çalıştık.
Hep yetişilecek bir yerler vardı
Aranacak adamlar, yapacak işler...
Bir sonraki günün telaşı, bir öncekinin tersine bulaştı;
Başkalarının hayatı, bizimkini aştı.
Kör karanlıkta çalar saat sesi yerine;
Kuşluk vakti, kızarmış ekmek kokusu
Veya yavuklu busesiyle uyanma düşlerini
Ha babam erteledik.
20'li yaşlardayken 30'lara kurduk saatin alarmını, 30'larımızda 40'lara, belki sonra 50'lere... Lakin öyle yanlış kurgulanmış ki hayat,
Kuşlukta uyanma fırsatını sunduğunda size,
Artık uyku girmez oluyor gözlerinize...
Doyasıya söyleşmek,
Telaşsız sevişmek için bol zamana kavuştuğunuzda,
Söyleşecek, sevişecek kimsecikler kalmıyor
Yanınızda...
Özenle yarına sakladığınız bir sarı lira gibi ömrünüz;
Vakti gelip sandıktan çıkardığınızda,
Bir de bakıyorsunuz ki,
Tedavülden kalkmış.

Kesin olmamakla beraber Erel Bleda'nın olduğu sanılıyor......

ULU ÇINAR

Bursa'da Uludağ'a çıkarken yolun başında hemen bir tabela görürsünüz "Ulu Çınar" diye. İşte oraya saptığınızda sizi karşılayacak görüntü 565 yaşındaki çınar ağacı olacaktır. Bursa'dan sevgiler

3 haftalık Kayseri macerası da cuma günü bitti. Antep kadar olmasa da Kayseri de güzel bir şehir, Ankara'nın küçüğünü düşünün öyle bi şehir işte :) Mantısı pastırması ünlü ben de yedim bolca, ama maalesef ne mantıyı ne de pastırmayı iyi yapan bi yer bulamadık. Buna rağmen hayatımda yediğim en güzel İskender kabaplardan birini yedim Elmacıoğlu Lokantası'nda. Yolunuz düşerse tavsiye ederim mutlaka gitmeniz gereken yerlerden bi tanesi. Bunun dışında yukarıda bahsettiğim yöresel yemekleri yapan bir yer arıyorsanız Kaşık-la yı öneririm ama dediğim gibi sizi öyle zevkten mest edecek bi tat beklemeyin. Yandaki resimde iki geçen cumartesi gittiğimiz küçük Kapadokya turundan bir resim var. Avanos'ta çömlek atölyelerinden birinde çekildi....


Yanda ise Avanostaki Saç Sergisi'nden bir fotoğraf var. Gözlerime inanamadım gerçekten, kocaman bir oda düşünün duvarlara asılı olan saçlardan duvar rengi görünmüyor. Her milletten insan saçından bir tutam kesip bir kağıda ismi ve adresi ile beraber asmış. Gerçekten hayret vericiydi..









Evet burası da Göreme açıkhava müzesi, ilk hristiyanların yerleştiği yerler buralar. Tamam ülkemizin kültürel mirası korumak yatırım yapmak para kazanmak lazım ama biraz da mantıklı olmak lazım garip uygulama yapmışlar girişte: Giriş 10 YTL, bununla beraber içeride Kara Kilise var. Tam giricem görevli durdurdu, " Ücret 5 milyon dedi" kulaklarıma inanamadım. Kapıda verdiğimiz 10 ne oluo dedim. Burası özel burdan da 5 alıyoruz dedi. Resmen şok oldum :)





Ortahisar Kalesi

Yandaki resimde de ortahisar kalesinden bir resim var. Ben sanatsal çalışayım dedim olmadı :)











Burada da yine Ortahisardaki Kızılçukur vadisinden bir görüntü var













Tanıştırayım....
Kiremitte pastırmalı yumurta











Ve Kayseri'den yerel bir tat:

Nevzine

Antep'in baklavasının eline su dökemez ama idare ettik işte ne yapalım :)

PAMUK PRENSES

Evden çıktığımızda saat 4’tü, Ufuk’un piskopata yakın sürüşüyle saat dört buçukta Esanboğa’daydık. Uçak 10 dakika rötar yapmıştı zaten, akşam saat 6.30 gibi havaalanındaydım. Hemen taksiye atladım ve saat tam 7’de Ortaköy Feriyedeydim. Her ne kadar düğün saat 18:30 da başlasa da Pınar nikahın tam 19:30 da olacağını dolayısıyla o saati kesinlikle kaçırmamamı söylemişti. Tam zamanında ordaydım işte :)

Pamuk prenses derdim ona hep, simsiyah uzun dalgalı saçları vardı o zaman şimdi olduğu gibi, açık tenli ve elma yanaklıydı aynı pamuk prenses gibi.... Orta okulda tanıştık ilk, şimdi 6. sınıf diyorlar. O zamanlar onluk not sistemi bile vardı galiba :) En yakın arkadaşlarımdan biriydi, aslında 6-7 kişilik bir grubumuz vardı hep beraber dolaşan, biz de bu grubun üyeleriydik işte... Kader üniversitede de aynı okula ve aynı bölüme düşürdü bizi. Çoğu kez aynı proje grubunda çalıştık, çoğu kez ona yıktım tüm işleri onun sayesinde geçtik çoğu dersi kazasız belasız, beraber yeni türkü şarkıları söyledik şenliklerde, beraber içtik beraber sarhoş olduk, beraber güldük beraber ağladık....

Okuldan sonra yollarımız ayrılsa da ara vermedik hiç dostluğumuza, fırsat buldukça görüştük ayrı şehirlerde olsak da. İşte koştur koştur nefes nefese geldiğim onun düğünüydü galiba, kafam karışıktı biraz. Sonra tam söylediği saatte görüldü kapıda Emrah’la beraber. Mutlu olduğu belliydi, nikahları kıyıldı karı koca oldular......



Hem lise hem de üniversite arkadaşlarımı görme fırsatı buldum: Tarkana benzeyen Pınar,
Kanadalı Aylin, kardiolog Nihan... Bizim lise tayfası eğlenmeyi bilirdi de üniversite tayfası “BÜYÜK” adam olmanın verdiği ağırlıkla eğlenmemekte ısrarlıydı. Hepsini yavaş yavaş ısıtan şey düğün boyunca shot bardaklarında yapılan “sex on the beach” servisi oldu. Garson gençle tesis edilen iyi ilişkiler neticesinde eleman bardakları doldurduğu gibi bize geliyordu. En son 10. bardağımı içtiğimi hatırlıyorum. O sırada herkes hep bir ağızdan bağırıyordu: “Binlerce Dansöz vaaaaaaaaarrrrrrrrrrr” Yaşlar küçükte ama herkesin hayatından bir dansöz geçmişti galiba :) Saatime baktım tam olarak 22:30 du, bir an durdum ve düşündüm, saat 23:40 daki Kayseri uçağını kaçırırsam tam on saatlik otobüs yolculuğu yapmak zorunda olmak bir yana bir de mesaiyi kaçıracaktım, hemen Pınar’ın yanına gittim, annesi de oradaydı. Çok üzüldü kadıncağız düğünün şaklabanı gidiyordu :)

Taksiye bindiğimde saat 22:40’tı. Havaalanına geldim check inimi yaptım, otobüse bindim, otobüsten indim, uçağa bindim, kapılar kapandı ve uçak havalandı........

Ne geceydi ama işte uçaktaydım, kafam iyiydi. Hemen uyudum.

Umarım hep mutlu olursun Pamuk prenses

ZİYAFET

İşte Başak ve Ayşe'nin elinden çıkan leziz mi leziz "poğaça"lar... Bi şey yer misin diye sorduklarında bir an durakladım aslında. Ne ikram edeceklerdi bana ?? "Tam istediğimiz gibi olmadı ama idare ediceksin artık..." dediklerinde ben de "tamam hapı yuttuk" dedim içimden ne yalan söyleyeyim :)

Nerden bilebilirdim poğaçaların küçük birer lezzet şahaseri olacaklarını...

Öyle kolay kolay beğenmem aslında ben, hele ağız tadıma çok düşkünümdür. Mesela antepten sorna kebap olayına bir süre ara verdim çünkü ne Ankara'da ne İstanbul'da yediğim kebapların hiçbiri o tatların yerini dolduramadı. Neyse konuyu dağıtmayalım. Bi oturuşta götürdüm hemen 3 tanesini.

Yola çıkıcaktım Kayseriye doğru; arabamda yolculuk için gerekli olan her türlü araç gereç mevcuttu: Mp3'lerim, bi kaç tane elma, bi o kadar şeftali, 2 küçük su, güneş gözlüğüm... ama poğaçalar da katılınca yolculuk tam bir keyif oldu benim için :)

Öyle zevkli yedim ki sanırım dayanamadılar bir 3 tane de yolda yersin diye yanıma verdiler. Ama ben bu şölenin erken bitmesine razı olamazdım. Bir tanesi yolun başında dayanamayıp lüp diye mideme indirsem de diğerlerinin infazını geciktirdim azcık. Vanilla Sky 'daki pleasure delayer consepti gibi yani, ya da Ahmet Haşim'in "Merdiven" şiirinde bahsettiği gibi ağır ağır çıkmalıydı bu merdivenleri. 3 tane poğaçadan biri anında mideye inmişti bile. Ama kalan iki taneye daha çok zaman ayırmalıydım. Öyle de yaptım zaten. Akşam 9 gibi Kayseri Hilton'daki odama yerleştim. Önce poğaçaların içinde olduğu kabı açıp baş köşeye yerleştidrim, sonra onlar gözümüzün içine bakarken yavaş yavaş bavulumu açıp eşyalarımı yerleştirmeye başladım. Eşyalar raftaki, takım elbiselerim de askıdaki yerlerini bulunca poğaça kutusunu elime alıp televizyonun karşısındaki koltuğa yerleştim, televizonu açtım; ama hala zamanı vardı onların. Bu şölene uygun bi müzik bulmalıydı :) tatil keyfimizin vaçgeçilmez kanalı powerturku açtım ve kalan iki poğoçdan bir tanesini yavaş yavaşş mideme gönderdim :)

Sonuncusu var gücüyle çağırsa da beni onu sabaha bıraktım. Kahvaltıda ayrı bir keyifli olmalıydı mutlaka. Tahmin ettiğim gibi olmuştu en tatlı gelen sonuncusu oldu gerçekten :) Düşünün 3 küçük poğaça nelere kadir? Küçük bi deneme bile yazdırdılar adama...

Teşekkürler Başak ve Ayşe

bu harika ziyafet için...